Jak przestać się martwić? Choć zdecydowanie lepiej na określenie tego stanu napływu niechcianych, natrętnych myśli pasuje mi angielskie słowo „overthinking”, to dziś omówimy ten problem po polsku. Martwienie się, nadmierne analizowanie wszystkiego, stres o wszystko… bądźmy szczerzy, wielu z nas musi się z tymi zjawiskami zmagać na co dzień. W tym także ja, choć od jakichś kilku miesięcy jest mi zdecydowanie łatwiej. Każdy, kto mnie dobrze zna, wie, że czarne myśli potrafią spłynąć do mojej głowy w naprawdę każdym momencie dnia. Martwię się o wszystko i czuję naglącą potrzebę zanalizowania każdej sekundy mojego życia – zarówno wydarzeń, które miały miejsce w przeszłości, jak i tych, które jeszcze nie nadeszły. Wyobrażam…
-
-
Ile książek rocznie powinieneś przeczytać?
Ile książek czyta statystyczny Polak? Z tego, co widać w internetowych ankietach, coraz mniej. Bardzo często jest to jedna, dwie pozycje w ciągu 365 dni. Czasem żadna. Wynik jest wyższy, gdy badamy uczniów i studentów, którzy są zmuszani do czytania lektur. Jednak z biegiem czasu każdy z nich prawdopodobnie odłoży książki na bok. Ile książek powinno się jednak czytać? I czy w ogóle warto liczyć? Te pytania wpadły do mojej głowy gdzieś w okolicach początku roku, gdy próbowałam podsumować mój czytelniczy rok 2018. Szybko okazało się, że… nie przeczytałam nawet 1 książki tygodniowo. A mój cel był dużo, duuużo wyżej postawiony. W 2018 roku przeczytałam „zaledwie” 26 pozycji. Dla niektórych…
-
Za 10 lat od teraz… #10yearchallenge
10 year challenge – powiem szczerze, nie planowałam go w ogóle robić. Przede wszystkim dlatego, że jestem na tyle młoda, że jeszcze 10 lat temu chodziłam do podstawówki, a porównywanie takich „przemian” raczej nic ciekawego nie wnosi. To normalne, że od wieku wczesnoszkolnego do studiów zmieniłam się nie do poznania. Ale! Wiele osób uważa to wyzwanie za ciekawe, więc niech będzie. Przy okazji jednak chciałam przemycić kilka głębszych przemyśleń. Więc mam nadzieję, że zanim przescrollujecie na sam dół zobaczyć porównanie na zdjęciach, zechcecie poświęcić kilka minut na czytanie. 10 year challenge – kim byłam 10 lat temu? Te wspomnienia są tak bardzo rozmazane, że przydałoby się to uporządkować. Miałam 10…
-
Jak się NIE uczyć?
Jak się uczyć? Nigdy nie miałam problemu z odpowiedzią na to pytanie. Mam całkiem niezłe zdolności kojarzenia i zapamiętywania, a przez lata szkoły wypracowałam sobie takie schematy, że na naukę nie poświęcałam zbyt dużo czasu po lekcjach. Teraz na studiach wszystko się zmieniło. Trochę brakło czasu, trochę (przede wszystkim) zaniedbałam sprawę i ostatecznie moja sesja wygląda dość nieprzyjemnie. Tragedii nie będzie, zdać zdam, ale wiem, że mogło być zdecydowanie lepiej, gdybym stosowała się do moich starych metod nauki i ogólnego ogarniania. Byłabym bardziej spokojna, a wyniki też nie zawiodłyby mnie tak bardzo. Szukam jednak pozytywów w stresującej nauce po nocach, typowym „kuciu” i zaniedbaniu sprawdzonych sposobów. Dzięki temu a) bardziej…
-
50 dobrych uczynków. Na lepsze dziś
Dobre uczynki – pamiętam, gdy miałam o nich zajęcia w pierwszych klasach podstawówki. Jak dziś pamiętam, że najszybciej wskazywaną propozycją zachowania, które zaliczałoby się do tej kategorii, była pomoc niewidomej osobie przejść przez jezdnię. Na miejscu drugim było przyniesienie starszej osobie zakupów do domu. Dziś wydaje mi się to trochę odrealnione, bo nie potrafię sobie przypomnieć sytuacji, w której ktoś niedaleko mnie potrzebowałby takiej konkretnej pomocy. Oczywiście zdarza się, ale nie często, a uwierzcie mi – jestem uważnym obserwatorem, gdy chodzi o potrzeby innych. Bardzo szybko potrafię zauważyć, gdy ktoś starszy nie może rozczytać małych liter na rozkładzie autobusu, potrzebuje usiąść w transporcie publicznym lub jest czegoś zwyczajnie niepewny. Mam…
-
Dlaczego Black Mirror: Bandersnatch mnie rozczarował?
Black Mirror: Bandersnatch – recenzja pojawia się z kilkudniowym opóźnieniem, jak to zazwyczaj bywa w moim przypadku. Po prostu nie lubię pisać, póki czegoś nie przemyślę. Zwłaszcza, gdy chodzi o tak uwielbiane i z miejsca pokochane twory kultury, do jakich zaliczył się Bandersnatch. Bo choć mi też początkowo udzielił się ten irracjonalny wręcz zachwyt, już po kilku dniach widzę, co nie do końca grało. Wszyscy fani Black Mirror, gdy tylko usłyszeli o Bandersnatch, nie mogli się doczekać aż położą się przed ekranem i obejrzą. A może jednak zagrają? Gdy okazało się bowiem, że film będzie interaktywny, w oczekujących umysłach wręcz zawrzało. W moim też – szczerze głównie przez to, że…
-
Jak zabrać się do nauki, gdy kompletnie Ci się nie chce?
Wczoraj znalazłam się w kryzysie. Dość poważnym. Nagle pod prysznicem uświadomiłam sobie, że… studiuję. Sesja za kilka tygodni. Projektów zaliczeniowych więcej, niż jestem w stanie zliczyć. A ja do tej pory podchodziłam do tematu dość frywolnie. Złapałam się z niepokojem za głowę i zaczęłam szlochać z przerażenia, niemalże dosłownie. Trudno się dziwić mojemu poczuciu niesprawiedliwości w tak tragicznej sytuacji, ale jeszcze trudniej mnie w jakikolwiek sposób bronić. Moje wybory dokonywane przez kilka miesięcy doprowadziły mnie do sytuacji, w której znalazłam się pierwszy raz w życiu. Zazwyczaj byłam dość zorganizowana i uczyłam się regularnie. Tym razem tak nie było, a po płaczu i użalaniu się nad sobą, nastała pora na rozdzierające…
-
Moje (trochę) zbyt ambitne postanowienia noworoczne na 2019 rok!
Czas na postanowienia noworoczne. Piszę ten tekst z lekką obsuwą, bo miał się pojawić już w noworoczny poranek, ale mam nadzieję, że mi to wybaczycie. Okres międzyświąteczny należał do tych bardzo gorących i zajętych. Nie sądzę, żeby teraz było łatwiej, bo sesja zbliża się wielkimi krokami, ale gdzieś między pracą a nauką znalazłam chwilę, żeby zaplanować ten rok. Bo przecież ma być przełomowy. Jak zresztą każdy. Nie zawsze się udaje, większość postanowień z zeszłego roku została zrealizowana częściowo lub wcale. Ale każdy krok do przodu się liczy. Na 2019 rok mam bardzo ambitne plany, bo o ile w 2018 widma niektórych spraw mnie ograniczały, o tyle w tym roku żadnych…
-
Ostatnie słowa na ten rok
Ostatnie słowa w tym roku. 2019 rozpocznie się już za mniej niż dobę. Z tej okazji chciałam wam życzyć wszystkiego co najlepsze, ale nie w sposób zwyczajny. Ogólnie Sylwester i Nowy Rok są dla mnie dniami wyjątkowymi. Choć w praktyce chodzi o naturalną wymianę kalendarza na nowy, to jednak coś jest w tych dwóch dniach, co daje mi więcej motywacji i poczucia spełnienia niż wszystkie pozostałe dni w roku razem wzięte. Przy blasku fajerwerków, gdy wszyscy w Polsce równym rytmem odliczają 3…2…1… i oczekują głośnego „ZERO”, nagle zdajesz sobie sprawę, że dostałeś nową szansę od losu. Nowe 365 dni aby śmiać się, kochać, płakać, żałować i popełniać błędy. I wygrywać.…
-
Podsumowanie roku 2018 – czego nauczyłam się przez te 365 dni?
Koniec świąt Bożego Narodzenia, do sylwestra zostało jeszcze kilka dni, a Ty czujesz się zamknięty w takim dziwnym czasie między jednym a drugim rokiem? Za wcześnie na realizację planów (tak naprawdę to nie, ale wewnętrznie pragniesz ruszyć równo 1 stycznia), klimat świąteczny trochę jednak już opadł. Nie wiesz co robić. To idealny moment na podsumowanie roku, ale… niewiele osób chce takie robić. Dlaczego jest to dla nas tak duży problem? Po co komukolwiek podsumowanie roku? Po to, żeby realnie spojrzeć na cały rok, który właśnie minął. Żeby ocenić, co nam wyszło, a nad czym musimy jeszcze popracować. Żeby docenić to, co dobrego spotkało nas przez te 365 dni. I żeby…
