10 year challenge – powiem szczerze, nie planowałam go w ogóle robić. Przede wszystkim dlatego, że jestem na tyle młoda, że jeszcze 10 lat temu chodziłam do podstawówki, a porównywanie takich „przemian” raczej nic ciekawego nie wnosi. To normalne, że od wieku wczesnoszkolnego do studiów zmieniłam się nie do poznania. Ale! Wiele osób uważa to wyzwanie za ciekawe, więc niech będzie. Przy okazji jednak chciałam przemycić kilka głębszych przemyśleń. Więc mam nadzieję, że zanim przescrollujecie na sam dół zobaczyć porównanie na zdjęciach, zechcecie poświęcić kilka minut na czytanie. 10 year challenge – kim byłam 10 lat temu? Te wspomnienia są tak bardzo rozmazane, że przydałoby się to uporządkować. Miałam 10…
-
-
50 dobrych uczynków. Na lepsze dziś
Dobre uczynki – pamiętam, gdy miałam o nich zajęcia w pierwszych klasach podstawówki. Jak dziś pamiętam, że najszybciej wskazywaną propozycją zachowania, które zaliczałoby się do tej kategorii, była pomoc niewidomej osobie przejść przez jezdnię. Na miejscu drugim było przyniesienie starszej osobie zakupów do domu. Dziś wydaje mi się to trochę odrealnione, bo nie potrafię sobie przypomnieć sytuacji, w której ktoś niedaleko mnie potrzebowałby takiej konkretnej pomocy. Oczywiście zdarza się, ale nie często, a uwierzcie mi – jestem uważnym obserwatorem, gdy chodzi o potrzeby innych. Bardzo szybko potrafię zauważyć, gdy ktoś starszy nie może rozczytać małych liter na rozkładzie autobusu, potrzebuje usiąść w transporcie publicznym lub jest czegoś zwyczajnie niepewny. Mam…
-
7DNI – Jesienne smutki i ci okropni millenialsi!
Obiecałam wam serię 7DNI regularnie co tydzień i… macie! Witam wszystkich i zapraszam do czytania. A choć ten tydzień nie obfitował w wydarzenia, kilka przemyśleń w główce się uzbierało. Dziś w programie między innymi jesień, muzyka i… millenialsi. Lubię jesień, choć ostatnio nie dogaduję się z nią najlepiej. Czuję, że zmiana temperatury niedługo mnie „rozłoży”, ale coś długo się zbiera ta choroba – tym bardziej męcząc wiecznie niewyspany organizm. Dużo wcześniej robi się ciemno, czego też się trochę obawiam, bo to wciąż moje pierwsze miesiące w dużym mieście. I nie jestem przyzwyczajona wracać autobusami po nocy. A to ja, kiedy piszę dla was tekst. No i łapie mnie jesienny dołek…
-
Jak mieć wszystko, czego się pragnie? Jedna, prosta odpowiedź
Trenerzy motywacyjni mnie znienawidzą! Zamierzam przewrócić system do góry nogami. Nie będę trzymała Was w dużej niepewności. Zaspojleruję odpowiedź na tytułowe pytanie od razu, już na wstępie, cobyście się nie głowili, nie zamartwiali i nie szukali w tekście jakiegoś wytłuszczonego akapitu <werble> Nie da się mieć wszystkiego, czego pragniemy na raz. Ale hej, o czym ja właściwie mówię? Sama od wielu miesięcy traktuję życie jak jedną wielką możliwość. Jak wielką szansę. Chcieć to móc i siła przyciągania, i inne tego typu poglądy. To ja, z tym próbuję żyć na co dzień, z tego daję się poznać światu. A teraz wyskakuję ze stosunkowo negatywnym spojrzeniem na podany problem. O co chodzi?…
